THE AFFAIR PARTNER

Haar haar strak naar achteren zodat de "features" in haar gezicht nog beter tot zijn recht komen. Deze vrouw is in mijn ogen de embodiment of a black Queen. Ze is vriendelijk en correct, dat is het woord dat ik bij haar sophisticated uiterlijk vind passen. Ze komt voor de tweede keer, ze wilde eerst proef draaien als representant ondanks ze haar opstelling al gereserveerd had.

Ze komt bij mij op aanbeveling van een vrouwen empowerment coach. Als ze naast me zit vertelt ze hoe moe ze eigenlijk is. Moe van de ballen hoog houden moe van dat het niet stroomt. Ze is al oneindig lang samen met haar jeugdliefde en inmiddels vier prachtige kinderen rijker. Een prins en drie prinsessen. Ik ben verbaasd want niets in haar gezicht, houding of mimiek laat een spoortje vermoeidheid zien. "Mijn man heeft een 3e partij ons huwelijk binnen gehaald". zegt ze terwijl ze kijkt alsof ze in een vergadering zit en de jaarcijfers aan het doornemen is..

Ik schrik een beetje, het voelt als een plot twist maar herinner mij dat ze mij dit in een eerder telefoon gesprek inderdaad al verteld had. Ik besef dat dat prachtige gebeeldhouwde gezicht heel wat emoties verborgen houdt. "ik heb mij zo voorgenomen om niet als mijn moeder te worden", verzucht ze. Zij was de derde partij in mijn vaders relatie, ik vind er wat van dat mijn moeder niet koos om te vertrekken maar ik besef dat ik dat uiteindelijk ook niet doe. In tegenstelling tot mijn moeder ben ik de eerste vrouw en die prestatie wil ik niet zomaar loslaten.

"Dat doen kleine meisjes die heel veel van hun mama houden nou eenmaal, die helpen mee om de pijn te dragen", vertel ik haar. Dat raakt haar diep.

Ze kiest zes representanten; voor haar zelf, haar partner, zijn affaire partner. haar vader, zijn partner en haar moeder (affaire partner). De dame die ze voor haar moeder kiest twijfelt; ik ben twee keer gescheiden van een man die mij bedrogen heeft en waar er binnen ons huwelijk een buitenechtelijk kind is geboren. Haar pijn is voelbaar in de ruimte maar ze beseft, deze rol gaat helen. Wat een cadeau! 

De representant van de cliënte zet haar partner op een zodanige afstand, het lijkt alsof ze gescheiden zijn, de affaire partner staat achter hem. Zij draait haar rug naar hen en kijkt uiteindelijk naar haar ouders en haar vaders partner. De representant van de cliënte is boos.

Op haar ouders, op haar partner, op zijn affaire partner, op de hele wereld lijkt wel. "oooeeehhh, zegt haar representant, ik kan wel iemand slaan nu! Ze moet er om lachen, maar oohhhh wat ben ik boos. Als ik goed kijk zie ik minachting naar haar ouders toe. Deze staan gemoedelijk gedrieën alsof ze een verbond hebben. De vader in het midden van de twee vrouwen met een houding alsof het hem allemaal maar overkomt. Geen van drieën kiest om uit deze triangel te stappen en in het niet kiezen is een stille overeenkomst afgesloten lijkt het.

"In het spel van de liefde zijn we elkaar waard" zegt de vader. "Dank je wel dat je mijn man hebt gegeven wat ik hem niet kon geven" zegt de partner van de vader tegen de moeder ondanks ze haar twee minuten daarvoor nog een vuile hoer noemde. Tegen cliënte zegt ze: Jij staat nu in mijn schoenen". De drie representanten ontspannen, ze hebben hun lot geaccepteerd. 

Volgens Bert Hellinger wordt een affairepartner automatisch onderdeel van het familiesysteem vanwege het principe van binding binnen systemisch werk,  helemaal als er kinderen uit de affaire geboren worden. Dit betekent dat iedereen die een belangrijke rol speelt in het leven van een familielid, zoals een affairepartner, invloed heeft op de dynamiek van het systeem. Het buitensluiten of negeren van deze persoon kan leiden tot verstoringen in de balans van het systeem. Hellinger stelt dat erkenning van alle betrokkenen essentieel is om harmonie te herstellen. Zelfs als de relatie met de affairepartner beëindigd is, blijft hun invloed bestaan. Het systeem vraagt om respect voor de rol die zij gespeeld hebben, omdat dit bijdraagt aan de orde en balans binnen het familiesysteem.

Ergens tijdens de opstelling noem ik de moeder buitenvrouw. Ik werk zoals zo vaak met het Surinaamse collectief en deze benaming triggert een van de zwarte mannen in de groep, hij heeft moeite met het gebruik van dit woord want het impliceert dat dit alleen betrekking zou hebben op zwarte mannen en hun buitenechtelijke affaires.

De oorsprong van de term ligt in de slavernijperiode in Suriname, waar juist de witte plantage-eigenaren vaak relaties aangingen met tot slaaf gemaakte vrouwen, omdat trouwen met hen verboden was. Zelfs wanneer deze mannen een echtgenote hadden, gingen ze vaak relaties aan met zwarte vrouwen. Ik ben het volledig met hem eens, woorden hebben kracht, vandaar dat ik nog steeds wek met wat Hellinger helende zinnen noemt. Ik hou ervan als mensen de moed hebben hun triggers bespreekbaar te maken. Zo kunnen we leren van elkaar. Ik leg de groep daarom uit dat ik de benaming affaire partner prefereer. 

Er ontstaat onrust in de groep. Men is van mening dat dat woord te lief is voor iemand die akkoord gaat met de rol van derde partij. Ik bied perspectief door te zeggen dat ik er van overtuigd ben dat de meeste vrouwen die in de workshop aanwezig zijn aan beide kanten hebben gestaan, als de bedrogene en als derde partij. De energie veranderd onmiddellijk en Iedereen knikt instemmend, ook de mannen en zelfs de cliënte; "ik was inderdaad ooit een derde partij maar ik wist het niet". Dat is natuurlijk vaker het geval. Het vraagt dan ontzettend veel moed en kracht om als derde partij direct uit te stappen op het moment dat je er achter komt dat je niet nummer een bent. Er is namelijk meestal  sprake van diepe liefde, connectie, hechting en soul ties.

Er bestaat geen knop waarmee je dit uit kunt zetten. Liefde IS en gaat voorbij aan vrije wil! 

Iemand minnaar of minnares noemen impliceert dat een relatie met een derde partij enkel op lust is gebaseerd en doet de verbinding geen recht. Volgens Esther Perel gaan mensen vreemd niet omdat ze per se ongelukkig zijn in hun relatie, maar omdat ze iets missen in zichzelf. Ze beschrijft ontrouw als een zoektocht naar verloren delen van de eigen identiteit, zoals spontaniteit, levenslust of vrijheid. Een affaire draait vaak meer om persoonlijke verlangens dan om de partner of relatie zelf. Het kan worden aangewakkerd door een verlangen naar zelfontplooiing, avontuur of het gevoel weer te leven, vooral in een wereld waarin geluk en vervulling als rechten worden gezien. Perel benadrukt dat ontrouw niet alleen over seks gaat, maar ook over emotionele en existentiële behoeften. Het kan voortkomen uit vragen over vergankelijkheid, zoals "Is dit alles?" of "Zal ik ooit weer zo voelen?" Hierdoor kan vreemdgaan zelfs voorkomen in ogenschijnlijk gelukkige relaties.

Het past natuurlijk beter in onze wij/zij maatschappij om een oordeel te hebben over de affaire partner en al onze woede en minachting op deze persoon te projecteren. Vaak volledig voorbijgaand aan het feit dat de partner de deur heeft geopend voor de derde partij. Dan heb ik het nog niet eens over de blinde vlek van de bedrogene op het eigen aandeel in de situatie. 

De meeste mensen hebben geen intentie met een gebonden persoon te verbinden noch om vreemd te gaan. Ik heb het in dit geval dan ook niet over notoire vreemdgangers of homewreckers,

bij beiden zit een diepe pijn, verstrikkingen in hun collectief en issues met zelfwaarde.

Hoe moeilijk ook, ook naar hen zouden we met empathie moeten kunnen kijken. 

Het universum houdt geen rekening met onze conditioneringen en (huwelijks)contracten.

De basis van het universum is energie en trilling. Ik geloof dat er mensen op ons pad worden geplaatst zoals karmics, soulmates en twin flames waar de wetten van de wereld  geen effect hebben op de intense aantrekking. Alsof je niets anders kunt om dit aan te gaan. Hoe vaak worden hier kinderen uit geboren? Als we uitgaan van de filosofie dat ieder persoon op deze wereld hier moet zijn dan gaat dat dus ook over kinderen die uit buitenechtelijke relaties worden geboren.

Is het dan niet allemaal volgens Universum/Gods plan, of is dat het alleen in een situatie die maatschappelijk geaccepteerd is?

Ik geloof dat mensen van nature monogaam zijn. Ik geloof ook in, zolang de liefde duurt in plaats van tot de dood ons scheidt.

Dat is een religieus dogmatisch concept waar ik erg lang in heb geloofd. 

Wij mensen ontwikkelen onszelf voortdurend. Dat wat je op je 18e leuk en aantrekkelijk vond is dat niet meer als je 35 bent. Dit leven is mijn inziens bedoeld om te groeien en het Universum/God plaatst daarvoor situaties en mensen op ons pad. Als we de les geleerd hebben of als er met een bepaalde persoon geen groei meer mogelijk is wordt deze vanzelf uit je leven verwijderd. In vriendschappen en zelfs met familie lijken we dit te kunnen accepteren. Wat als dit nou ook zo werkt met een partner? Als we voordat we onszelf zodanig verliezen en de deur voor een derde partij open maken eerst de deur sluiten naar onze partner. Als we met een oprecht hart zouden kunnen zeggen: dank je wel voor alles dat je mij gegeven hebt. Dank je wel dat we samen konden wandelen voor een bepaalde tijd. Dank je wel voor alle liefde en dank je wel voor onze kinderen, in hen blijven we altijd verbonden, echter is het tijd om verder te gaan. 

Wat als we dit gemeengoed gaan maken? Hoeveel verstrikkingen zouden we hiermee voorkomen? Hoeveel "betrayal trauma" zouden we zo kunnen voorkomen bij de bedrogene en bij de betrokken kinderen als we in staat zouden zijn volwassen met elkaar te communiceren? 

De representant van de partner van de cliente zegt tegen haar: "ik kon niet meer, ik verlangde naar een vrouw, naar liefde en zorg en ik ontmoette in jou telkens je boosheid. Je minachting dat ik niet mans genoeg ben. Dat gevoel geeft zij mij wel, zij steunt me, zij gelooft in mij" (refererend naar zijn affaire partner die nog steeds sterk en liefdevol achter hem staat).

De representant van de cliente ontspant en doet een grote stap naar achteren. Weg van haar ouders en haar vaders eerste partner. Ze kan nu pas naar haar eigen partner kijken. "Het spijt me, stamelt ze, ik heb je verwisseld met mijn vader. Ik kon door mijn boosheid niet meer helder kijken.

Ik vond je net zo'n zwakkeling als mijn vader, ook niet in staat om te kiezen maar ik snap het nu, er was geen noodzaak om te kiezen". He had his cake and ate it too.

Ik leg haar uit dat een man "gewired" is om te bewegen waar ruimte wordt gegeven. Een vrouw dient te begrenzen en of ze dat wel of niet doet komt aan het einde van de streep, naast alle externe redenen die ze heeft om te blijven,  neer op haar gevoel van zelfwaarde, zelfrespect en zelfconcept. Zo ook bij de affaire partner. 

In dit geval heeft geen van beide vrouwen de vader begrenst. Zij leefden in een tijd dat vrouwen keihard meeblerden op de tonen van mijn favouriete zangeres Betty Wright: "having a piece of a man is better than having no man at all". 

Dit was hun lot en ogenschijnlijk hebben zij het geaccepteerd. Hier ligt overduidelijk de uitdaging van de cliente. Respect naar haar ouders, eer naar hun lot en het aan nemen van de gift dat zij in liefde gemaakt is. Zij mag het anders doen. Kiezen om niet meer te dragen voor haar moeder. Kiezen om niet meer te dragen voor haar vaders eerste partner. Kiezen om niet zo besluiteloos te zijn als haar vader. Als ze in staat is dat te doen ontslaat ze haar eigen partner om haar vader te spiegelen. Om haar met zijn pijnlijke actie te confronteren met haar ongeziene pijn en loyaliteiten. Iets wat hij doet uit diepe liefde. Ik begrijp dat dat voor veel mensen nog een brug te ver is om te bevatten. Ik hou daarom wijselijk mijn mond. Het zou kunnen lijken alsof ik daarmee een vrijbrief geef tot overspel wat natuurlijk niet het geval is. Wel wil ik uitdagen om eens diep van binnen te onderzoeken waarom een op de twee mensen vreemdgaat. Daar hebben we iets te doen volgens mij.

De representant van de partner van cliënte is blij met de woorden van zijn vrouw. "Ik wil jou zegt hij, ik zal haar laten gaan". De representant van cliënte antwoord: Ik geef je drie maanden de tijd om te beslissen. Als jij geen keus maakt doe ik het. Niet alleen voor mijzelf maar ook voor onze kinderen. Ik wil dat het bij mij stopt. Ik wil dat geen van onze dochters zich ooit zo moet voelen als ik of als de vrouwen voor mij. Mijn zoon moet weten dat dit niet okay is om op deze manier met zijn vrouw om te gaan. Als jij niet kiest, kies ik. 

Ik vertel haar dat ze werk te doen heeft. Stel dat haar partner inderdaad kiest voor haar, kan zij dat dan aan?  Kan zij leven met het feit dat haar partner emotionele en fysieke intimiteit gedeeld heeft met een andere vrouw of gaat dat het beeld voor ogen zijn iedere keer als ze intiem zijn?

Wat als hij later thuis komt dan verwacht? Kan ze dan omgaan met de trigger van haar trauma? 

Esther Perel benadrukt dat herstel na bedrog mogelijk is, maar dit vraagt wel om diepgaande inspanning van beide partners. De partner die vreemdging moet verantwoordelijkheid nemen, schuld erkennen en berouw tonen, terwijl de bedrogen partner zich moet richten op zelfzorg en het herwinnen van eigenwaarde. Perel ziet ontrouw als een kans om verborgen verlangens en relatieproblemen te bespreken. Ze moedigt open en eerlijke gesprekken aan, waarbij beide partners hun emoties en behoeften delen. Dit kan leiden tot een "tweede huwelijk" binnen dezelfde relatie, waarin nieuwe afspraken worden gemaakt en vertrouwen wordt herbouwd. Het proces vereist echter tijd, communicatie en wederzijds begrip.

Kiezen om bij elkaar te blijven uit gewoonte en de affaire partner los te laten, bang om kinderen, status, vrienden en (schoon)familie en een thuis te verliezen, angst voor veranderende financiën (alimentatie), wraakacties van de bedrogene of bang voor innerlijke groei zijn dan enkel uitstel van executie Omdat ik wat twijfel bij haar denk te zien vraag ik iemand binnen te komen voor de keus om te scheiden. De representant van cliënte lijkt blij, sterk en vol vertrouwen. Verlangend naar een partner die in tegenstelling tot haar huidige partner in zijn masculine energy zit zodat zij in haar feminine energy kan zijn. 

Ik voel als ervaringsdeskundige haar struggle. Ik weet hoe het is om eindeloos in een dood huwelijk te blijven hangen om alle verkeerde redenen. Ik weet hoe boos je kunt zijn op de vieze vuile hoer die erop uit is om je man te snatchen en haar "vervloekt" zodat haar huis nooit gelukkig gaat zijn omdat ze gebouwd zijn op de tranen van een andere vrouw (nu ben ik haar dankbaar). En ik weet ook hoe het voelt om als derde partij/affaire partner zo"n diepe liefde en verbinding te voelen die je nooit eerder in je leven met welke partner dan ook ervaren hebt. Ondanks de ongelukkige omstandigheden ben ik dankbaar voor zijn liefde, de wijze lessen die geleerd zijn en dat de situatie mij geleerd heeft te kiezen voor mijzelf. Dat is een groot cadeau en zal ik voor eeuwig koesteren. Deze man zal altijd onderdeel zijn van mijn systeem en ik zal zijn naam altijd blijven noemen als een deel van mij.

Het opstellingenwerk vraagt ons om oordeelloos te kijken en simpel mee te gaan in wat is. Dat is iets wat ik in ieder geval geleerd heb na beide kanten van de medaille te mogen ervaren. Mijn wijze bes zou zeggen: "iedereen moet zijn eigen pakje op de markt brengen". 

Het is dus niet aan mij om mijn clienten te vertellen wat ze moeten doen. Ik help simpelweg zichtbaar te maken wat in de onderstroom speelt.

Ik wens deze cliënte wijsheid en oren om te horen wat haar hart haar te zeggen heeft. Dat klopt namelijk altijd!

Soso lobi naar een ieder die aanwezig was, de triggers waren diep en persoonlijk en nodigden uit naar binnen te gaan. Ik ben dankbaar voor dit mooie werk en de gave van helderwetendheid waarmee ik anderen mag helpen helen. 

Mocht je deze blog als helpend hebben ervaren zou ik het ontzettend waarderen als je deze in zijn geheel en met vermelding van naam en www.insightaffair.nl in je netwerk wil delen zodat ik nog meer mooie moedige zielen mag bijstaan!